U geeft mij kracht blijde hoop voor de toekomst, U geeft mij leven tot in eeuwigheid.

Wij weten dat de hele schepping nog altijd als in barensweeën zucht en lijdt. En zij niet alleen, ook wijzelf, die als voorschot de Geest hebben ontvangen, ook wij zuchten in onszelf in afwachting van de openbaring dat we kinderen van God zijn: de verlossing van ons sterfelijk bestaan.' Romeinen 8:22-23

Waar Paulus vaak ingewikkeld schrijft, heeft hij hier wel een heel herkenbare metafoor te pakken. Helemaal voor vrouwen… Hij vergelijkt de toestand van de wereld als barensweeën; waaronder gezucht en geleden wordt. Ook in die eerste eeuw werden kinderen geboren; waarschijnlijk met dezelfde moeite en pijn en nog hogere risico’s dan nu. Dus een ieder kon zich wel wat voorstellen bij deze toestand. Ikzelf heb ’keizerlijk’ 3 zonen op de wereld gezet, dus minder ervaring met die uren durende weeën; maar voldoende ervan geproefd.

Paulus vond het tekenend voor die tijd. En bijzonder genoeg is deze tekst altijd actueel gebleven. De wereld is door heel wat weeën gegaan, en zeer zeker ook nu nog. Kijk maar om je heen. De wereld zucht, lijdt en verkeert in barensnood.

Maar…. na de weeën komt er toch meestal een kind …. en zijn de weeën gek genoeg al snel weer vergeten. Ook dat neemt Paulus mee in zijn uitleg. Wat is het ’kind’ dan waar Paulus het over heeft? Is er uitzicht in al die ellende; hoop op iets wat alleen God kan geven? Eigenlijk vraagt dit onderwerp wel een boek aan uitleg. Er is al eens een Kind geboren in een wereld in nood. En nu staat in vers 19 nog een 2e uitleg: ‘Want heel de schepping ziet met hoop en verwachting uit naar het openbaar worden van de zonen van God’ (EBV24). God wilt de schepping, de wereld, niet alleen door Jezus, maar ook door ons laten zien wie Hij is. Door ons, gevuld met Zijn Geest. Functionerend in Gods Koninkrijk. Waardoor in ons Zijn vrede, gerechtigheid en blijdschap herkend mag worden.

Gebed: Trouwe God, in alle eeuwen was U daar. Wilt U ons door Uw Geest toerusten om stand te houden in het hier en nu; en hoop te houden voor de toekomst.

Geschreven door Debora Bronsveld voor She-rises.nl